กำเมือง45

 แล้วแต่จะกึ๊ด คือ แล้วแต่จะคิด

 คนเดว คือ คนเดียว

 ป๊ก คือ ห่อ หรือ พก

อึ คือ ไม่ (อึไม่ไดแปลว่าอุนจินะ)

กำเมือง44

 ฮานิบ่าเฮ้ย คือ คำอุทาน ประมาณว่า กูเนี่ย

 เจ้า คือ ค่ะ เป็นคำขานรับของผู้หญิง หรือบางทีใช้แทนชื่อตัวเองเรียกตัวเองว่าเจ้า

 ขุม คือ หลุม

 โหม้ง คือ หลุม

หล่มโหม้ง คือ ตกหลุม

กำเมือง43

 คันได คือ บันได

 โต้ง คือ ทุ่งนา

 ก๋างโต้ง คือ กลางทุ่งนา

 สะลี คือ ที่นอน หรือ ฟูก

กำกึ๊ด คือ ความคิด

กำเมือง42

 หมึน คือ มึน อาการงงไม่กระดุกกระดิก นิ่งๆเฉยๆ

 หมิ้ง คือ อารมณ์โกรธ

ฮากเลือด คือ กิน แต่เป็นคำไม่สุภาพ ส่วนมากจะใช้คำนี้ตอนด่ากัน หรือสามีภรรยาทะเลาะกัน

ห่ากินตับ คือ คำด่า หรือบางทีก้มีใช้หยอกล้อกันเบาๆในหมู่เพื่อนฝูง

กำเมือง41

 บ่าลำ คือ ไม่อร่อย

 มักคือ ชอบ

 บ่ามักคือ บ่าชอบ

ฮืน คือ ขื่นขม ส่วนมาใช้กับผักหรือผลไม้

กำเมือง40

 เม๊อะ คือ พิงหรืออิง

 ป้อละแม่ คือ นั่งพับเพียบ

 ผัดตะเวิ้น คือ หมุนติ้วๆ

ลำคือ อร่อย

กำเมือง39

 หุม คือ ชอบ ยกตัวอย่างเช่น คนฮักคนหุม แปลว่าคนรักคนชอบ

 หลุ้ม คือ ล้อม

 แวดตะหลุ้ม คือ รุมล้อม

ขดสะหวาย คือ ขัดสะหมาด

กำเมือง 39

  ออห้อย คือ คำอุทาน ออกแนวน่าสงสารๆ หรือแนวน่าเอ็นดู

 บุบ คือ ตี

 จ๊าดนัก คือ เยอะมาก

จ๊าดฮัก คือ รักมากๆ

กำเมือง 38

 ไข้หัว คือ หัวเราะ

 กาด คือ ตลาด

 เออเห้ย คือ คำอุทาน ประมาณว่ารู้สึกเสียดายทำนองนั้น

กั๋ว คือ กลัว

กำเมือง 37

 แหมเมาะ คือ อีกแล้ว

 ฮ้องเพลง คือ ร้องเพลง

 ขี้ไห้ คือ ขี้แย

ไห้ คือ ร้องไห้

กำเมือง36

ป๋าย คือ เศษ หรือ ปลาย

 ตึ๊ก คือ ตัน สุดทาง

 ฮาก คือ อาเจียน อ๊วก

ไข้ฮาก คือ คลื่นไส้  หรือบางทีให้พูดเพื่อแขวะแสดงถึงอาการหมั่นไส้คนๆนั้น

กำเมือง 35

เปี๊ยด คือ กระบุง

 ก๋วย คือ ชะลอม  หรือ ตระกร้า

 ซะป๊ะซะปัน คือ หลายสิ่งหลายอย่าง

เก๊า คือ ตัน  หรือ ตัวตั้งตัวตี  ผู้นำ หัวหน้า